YAZIYORUM ÇÜNKÜ

Yazıyorum çünkü bazen içimdeki acıyı başka türlü hayatta tutamıyorum.

Yazıyorum çünkü konuşsaydım ya dağıtırdım ya susardım.

Her kelime bir hayatta kalma refleksi.

Her cümle bir nabız.

Yazmasam içim susar. İçim susarsa ben yavaşça çok olurum.

Bu satırlar nefes almakla var olmak arasındaki çizgide yazıldı.

Kimse duymasa da ben burada kaldım.

Belki görünmüyorum ama kanıyorum.

Belki susuyorum ama içimde harf harf hayatta kalıyorum.

Ben yazdıkça bir parçam ölmekten vazgeçiyor.

İşte bu yüzden yazıyorum:

ÖLMEMEK İÇİN.