Çocukluk Dönemi Sona Mı Eriyor ?

Zaman içerisinde bizler fark etmeden çok şey değişti. Hatta bazı şeyler biz yavaş yavaş televizyonlardaki filmler, reklamlar vasıtası ile aşılandı. Çoğu durum o kadar normalleştirildi ki, şaşırmamak elde değil. Özellikle bu konulardan bir tanesi, hatta en önemlisi de çocuklar.

Çocuklar artık çocukluğunu yaşamıyor, daha doğrusu yaşayamıyor. Öncellikle sokakta oynayan çocuk sayısı azaldı. Evler çoğaldı, arabalar çoğaldı. Çocukların oynayacağı yerler kalmadı. Daha sonra tehlikeler oldukça arttı. Sapıklık üst seviyede. İnsan karşı komşusunu tanımıyor, kapıyı çalacak kimse kalmadı artık. Ancak evde bir şeyler biterse her köşe başında meşhur olan o zincir marketler imdadımıza yetişiyor. Veyahut pandemide ön plana çıkan ünlü kuryeler.

Bununla sınırlı değil tabi ki... Çocuklar için üretilen oyuncaklar, kıyafetler, makyaj malzemeleri. Özellikle kız çocuklarına yönelik üretilen bu ürünler bana göre çok korkunç. Göbeği açık tişörtler, kısacık elbiseler, rujlar, farlar. Kırtasiye ürünleri bile bunlara yönelik. Erkek çocukları için ise daha çok bilgisayar oyunları ön plana çıkıyor. Şiddet içeren oyunlar, şiddeti çağrıştıran karakterler. Kısacası çevremizce bu tür durumlarla alakalı çok fazla uyarıcı mevcut bulunmaktadır.

Son yıllarda oldukça popüler olan genç yazarlarımız kitaplarından da söz etmeden geçemeyeceğim. Edebi değeri nedir pek bilgim yok ancak sayfaları karıştırdığımda genç nesillere pek öğretici, eğitici içeriğin olduğunu da sanmıyorum. Yazana da okuyana da saygım elbette ki var. Bana göre bir kitap başlı başına değerlidir. Ancak özellikle ergenlik döneminde olan genç kızlarımıza yönelik kitapların içeriği mutlaka incelenerek piyasaya sunulmalı.

Bütün bunların yanı sıra aile durumları, eğitim öğretim gibi önemli süreçleri de göz önünde bulundurursak çocuklarımızı yetiştirmekte biraz zorlandığımızı söyleyebilirim. Ebeveynler zaten geçim derdinde iken çocukların korunması gereken bir çok etken mevcuttur. Söz dinleyen, saygı duyan, yokluğu da varlığı da bilen bir nesil yok olup giderken, kendine fazlası ile güvenen, aşırı özgür bir nesil yetişiyor. Tabi ki, bir taraftan bazı özellikleri çok iyi. Artık her şeye çok kolay ulaşmak mümkün. Bunu doğru şekilde kullanan gençlerimizin sayısı da az değil. Umarım bu sayı çoğalır.

Ancak çevreye baktığımda gerçek çocukluk döneminin artık daha kısa süre yaşandığını da görüyorum. Eskiden 13 14 yaşında olan çocuklar halen oyuncakları ile, masum oyunları ile vakit geçiriyordu. İyi mi kötü mü bilinmez ancak biz büyüklere düşen görev onları korumak ve doğru yolu göstermek, elbette ki empati kurarak. Çünkü kabul etmeliyiz zaman değişti, şartlar değişti, çocuklar değişti...